گاهی اوقات ممکن است مچ پای شما در حین دویدن، پس از شلیک به توپ و … پیچ بخورد و نتوانید به راحتی راه بروید.
به گزارش سالم بمون، به نقل از نشریه تخصصی «مدیکال اکسپرس»، پیچ خوردگی مچ پا معمولاً زمانی اتفاق می افتد که مچ پای خود را به سمت داخل می چرخانید که باعث کشیدگی یا پارگی رباط هایی می شود که قسمت خارجی مفصل را حمایت می کنند.
پیچ خوردگی مچ پا شایع ترین آسیب در بین ورزشکاران و بزرگسالانی است که فعالیت های ورزشی انجام می دهند، اما این عارضه ممکن است برای هر فردی پیش بیاید.
بلافاصله پس از رگ به رگ شدن ساق چه باید کرد ؟
اگر پیچ خوردگی مچ پا به درستی درمان نشود، می تواند منجر به مشکلات مزمن مانند بی ثباتی یا درد مچ پا، محدودیت در انجام فعالیت های ورزشی و آرتروز شود.
اگر دچار پیچ خوردگی مچ پا هستید، برای بهبود وضعیت و به حداقل رساندن خطر عوارض و مشکلات طولانی مدت، بلافاصله درمان “RICE” را دنبال کنید که شامل موارد زیر است:
استراحت: از هر گونه فعالیتی که باعث درد مچ پا می شود خودداری کنید و به مچ پای خود استراحت دهید.
- یخ درمانی: روی قسمتی از مچ پا که درد می کند یخ بگذارید. برای کاهش درد و تورم مچ پا دردناک را به مدت 15 دقیقه روزی سه بار یخ کنید. یخ را مستقیماً روی پوست خود قرار ندهید و از حوله یا پارچه به عنوان محافظ استفاده کنید.
- فشرده سازی: استفاده از پابند طبی، بانداژ الاستیک یا… روی مچ پا آسیب دیده می تواند از تورم بیش از حد جلوگیری کرده و این ناحیه را از آسیب های مکرر محافظت کند. اگرچه مقداری التهاب و تورم در روند بهبود طبیعی است، اما مقدار زیاد آن می تواند مضر باشد، بنابراین فشرده سازی می تواند از تشدید آن جلوگیری کند.
- پاهای خود را بالا نگه دارید: تا حد امکان در طول روز، پاها و مچ پاها را در سطح قلب یا بالاتر از آن قرار دهید. این حرکت به کنترل درد و کاهش تورم کمک می کند.
بسته به شدت علائم، برای یک تا دو هفته اول:
- درمان رایس را ادامه دهید و با کاهش درد و تورم به تدریج مراحل را کاهش دهید.
- اگر می توانید با خیال راحت از داروهای بدون نسخه مانند استامینوفن، ایبوپروفن، ناپروکسن یا آسپرین استفاده کنید. استفاده از داروهای موضعی یا چسب ها را برای مدیریت درد در نظر بگیرید.
- تمرینات را بدون مقاومت، بدون تحمل وزن و دامنه حرکتی شروع کنید.
- به تدریج به فعالیت های عادی خود بازگردید تا زمانی که درد شما افزایش نیابد. در ابتدا، این فعالیتها شامل پیادهروی در مسافتهای کوتاه و سپس پیشروی به سطح پیادهروی عادی است.
اگر بعد از هفته اول احساس بهبودی کمی کردید یا هیچ بهبودی نداشتید، با یک متخصص مراقبت های بهداشتی مشورت کنید.
