بیماریهای نوروسایکاتریک، مانند زوال عقل، افسردگی، اضطراب و اختلالات خواب، از جمله مشکلاتی هستند که میتوانند به طور جدی سلامت مغز را تحت تأثیر قرار دهند. این بیماریها معمولاً عوامل خطر مشترکی دارند که برخی از آنها قابل تغییر هستند. یکی از این عوامل مهم، فعالیت بدنی است. مطالعات اخیر نشان دادهاند که افزایش میزان فعالیت بدنی میتواند به کاهش خطر ابتلا به این بیماریها کمک کند. در این مقاله، به بررسی مطالعات جدید در این زمینه پرداخته میشود و چگونگی تأثیر فعالیت بدنی بر سلامت مغز و کاهش بیماریهای نوروسایکاتریک توضیح داده خواهد شد.
بیماری های نوروسایکاتریک و تأثیر آنها بر مغز
بیماریهای نوروسایکاتریک اختلالاتی هستند که عملکرد مغز و سیستم عصبی را تحت تأثیر قرار میدهند. این بیماریها شامل زوال عقل، افسردگی، اضطراب و برخی اختلالات خواب میشوند. از آنجا که این بیماریها نه تنها به وضعیت جسمانی بلکه به کیفیت زندگی فرد آسیب میزنند، توجه به پیشگیری و کاهش خطر ابتلا به آنها اهمیت زیادی دارد.
این بیماریها اغلب عوامل خطر مشترک دارند که برخی از آنها غیرقابل تغییر هستند، مانند ژنتیک و عوامل وراثتی. با این حال، برخی دیگر از عوامل خطر، قابل تغییر هستند و افراد میتوانند با تغییر سبک زندگی خود، احتمال ابتلا به این بیماریها را کاهش دهند. یکی از این عوامل، فعالیت بدنی است که در تحقیقات جدید، تأثیر مثبت آن در کاهش خطر ابتلا به بیماریهای نوروسایکاتریک مورد تأکید قرار گرفته است.
مطالعه جدید: ارتباط بین فعالیت بدنی و کاهش خطر بیماری های نوروسایکاتریک
مطالعهای که اخیراً در کنفرانس هفتاد و هفتم آکادمی نورولوژی آمریکا ارائه شد، نشان داد که انجام فعالیت بدنی با شدت متوسط تا زیاد به صورت روزانه میتواند تأثیر زیادی در کاهش خطر ابتلا به بیماریهای نوروسایکاتریک داشته باشد. در این مطالعه، دادههای پزشکی بیش از ۷۳,۰۰۰ بزرگسال با میانگین سنی ۵۶ سال بررسی شد.
محققان در این مطالعه، برای اندازهگیری میزان فعالیت بدنی، از شتابسنج استفاده کردند. این ابزار به محققان کمک کرد تا میزان فعالیت بدنی، زمان بیحرکتی و میزان انرژی مصرفی ناشی از ورزش را با دقت بیشتری ثبت کنند. به گفته دکتر جی-یی وو، یکی از محققان این مطالعه، استفاده از شتابسنجها دقت بیشتری نسبت به گزارشهای خودی افراد دارد و میتواند به نتایج معتبرتر و قابل اطمینانی منجر شود.
فعالیت بدنی با شدت متوسط تا زیاد و کاهش خطر بیماری های نوروسایکاتریک
در این مطالعه، نتایج نشان داد که شرکتکنندگانی که فعالیت بدنی با شدت متوسط تا زیاد داشتند، بین ۱۴ تا ۴۰ درصد کمتر از سایرین در معرض خطر ابتلا به زوال عقل، افسردگی، اضطراب، سکته و اختلالات خواب قرار داشتند. این یافتهها نشان میدهد که فعالیت بدنی منظم و با شدت مناسب میتواند به عنوان یک راهکار پیشگیرانه مؤثر در کاهش خطر ابتلا به بیماریهای مغزی و روانی عمل کند.
تأثیر بی حرکتی بر سلامت مغز
محققان همچنین دریافتند که گذراندن زمان بیشتر در وضعیت بیحرکت، خطر ابتلا به بیماریهای نوروسایکاتریک را تا ۵۴ درصد افزایش میدهد. دکتر وو توضیح داد که برخلاف عواملی مانند ژنتیک که غیرقابل تغییر هستند، رفتارهای بیحرکتی از عوامل خطر قابل تغییر هستند که میتوانند به راحتی با اصلاح سبک زندگی بهبود یابند. بنابراین، کاهش زمان نشستن و افزایش فعالیت بدنی میتواند به کاهش خطر ابتلا به بیماریهای نوروسایکاتریک کمک کند.
نتایج و اهمیت این تحقیق
پزشکان مغز و اعصاب و متخصصان روانپزشکی که در این مطالعه دخالتی نداشتند، آن را بسیار مهم ارزیابی کردند. دکتر دیوید مرل، متخصص روانپزشکی سالمندان، اشاره کرد که استفاده از شتابسنجها برای اندازهگیری دقیق میزان فعالیت بدنی یک نقطه قوت این تحقیق است. همچنین، دکتر گری اسمال، رئیس بخش روانپزشکی در مرکز پزشکی دانشگاه هاکنساک، بر اهمیت فعالیت بدنی منظم برای کاهش خطر بیماریهای نوروسایکاتریک تأکید کرد و گفت که حتی سطوح متوسط فعالیت بدنی میتوانند اثرات چشمگیری در پیشگیری از بیماریهایی مانند زوال عقل و افسردگی داشته باشند.
دکتر ورنون ویلیامز، متخصص نورولوژی ورزشی، نیز بر اهمیت تغییرات سبک زندگی تأکید کرده و گفت که این مطالعه نشان میدهد که با اتخاذ روشهای ساده مانند افزایش فعالیت بدنی، میتوان کیفیت زندگی را بهبود بخشید و خطر ابتلا به بیماریهای نوروسایکاتریک را کاهش داد.
نتیجه گیری
مطالعات اخیر نشان میدهند که افزایش فعالیت بدنی میتواند به طور قابل توجهی خطر ابتلا به بیماریهای نوروسایکاتریک مانند زوال عقل، افسردگی، اضطراب و اختلالات خواب را کاهش دهد. این یافتهها تأکید میکنند که تغییرات ساده در سبک زندگی، به ویژه افزایش فعالیت بدنی، میتواند تأثیر زیادی بر سلامت مغز داشته باشد و از بروز مشکلات جدی مغزی جلوگیری کند. بنابراین، با انجام فعالیتهای بدنی منظم و پرهیز از زمانهای طولانی نشستن، میتوان از خطر ابتلا به این بیماریها کاست و به بهبود کیفیت زندگی کمک کرد.