در سال‌های اخیر، نگرانی فزاینده‌ای وجود داشته است که ذرات ریز معروف به میکروپلاستیک اساساً در همه جای زمین، از یخ‌های قطبی گرفته تا خاک، آب آشامیدنی و غذا ظاهر می‌شوند. این ذرات که زمانی تشکیل می شوند که پلاستیک ها به تکه های کوچکتر تجزیه می شوند، توسط انسان ها و سایر موجودات مصرف می شوند و اثرات بالقوه ناشناخته ای بر سلامت و اکوسیستم دارند. یکی از تمرکز اصلی تحقیقات، آب بطری است که نشان داده شده است که حاوی ده ها هزار قطعه قابل شناسایی در هر ظرف است.
با استفاده از فناوری تازه تصفیه شده، محققان وارد دنیای پلاستیک کاملاً جدیدی شده‌اند: قلمرو ناشناخته نانوپلاستیک‌ها، تخم ریزی میکروپلاستیک‌ها که حتی بیشتر شکسته شده‌اند. آنها برای اولین بار این ذرات دقیقه را در آب بطری شمارش و شناسایی کردند. آنها دریافتند که به طور متوسط یک لیتر حاوی 240000 قطعه پلاستیکی قابل تشخیص است که 10 تا 100 برابر بیشتر از تخمین های قبلی است که عمدتاً بر اساس اندازه های بزرگتر است.
این مطالعه به تازگی در مجله Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر شده است.
نانوپلاستیک‌ها آنقدر ریز هستند که برخلاف میکروپلاستیک‌ها، می‌توانند از روده‌ها و ریه‌ها مستقیماً وارد جریان خون شوند و از آنجا به اندام‌هایی از جمله قلب و مغز بروند. آنها می توانند به سلول های فردی حمله کنند و از طریق جفت به بدن نوزادان متولد نشده عبور کنند. دانشمندان پزشکی در حال رقابت برای مطالعه اثرات احتمالی بر طیف گسترده ای از سیستم های بیولوژیکی هستند.
