دانشمندان هلندی پنج نوع بیولوژیکی بیماری آلزایمر را کشف کرده اند که ممکن است نیاز به درمان متفاوتی داشته باشد. در نتیجه، داروهایی که قبلاً آزمایش شده‌اند ممکن است نادرست به نظر بیاثر و یا فقط با حداقل اثربخشی به نظر برسند. این نتیجه گیری محقق Betty Tijms و همکارانش از مرکز آلزایمر آمستردام، آمستردام UMC و دانشگاه ماستریخت است. نتایج تحقیق در 9 ژانویه در Nature Aging منتشر خواهد شد.
در افراد مبتلا به آلزایمر، آمیلوئید و پروتئین تاو در مغز جمع می شوند. علاوه بر این توده ها، سایر فرآیندهای بیولوژیکی مانند التهاب و رشد سلول های عصبی نیز درگیر هستند. محققان با استفاده از تکنیک های جدید قادر به اندازه گیری این فرآیندهای دیگر در مایع مغزی نخاعی بیماران مبتلا به توده های آمیلوئید و تاو هستند.
Betty Tijms و Pieter Jelle Visser 1058 پروتئین موجود در مایع مغزی نخاعی 419 فرد مبتلا به بیماری آلزایمر را بررسی کردند. آنها دریافتند که پنج نوع بیولوژیکی در این گروه وجود دارد. نوع اول با افزایش تولید آمیلوئید مشخص می شود. در نوع دوم، سد خونی مغزی مختل می شود و تولید آمیلوئید کاهش می یابد و سلول های عصبی کمتر رشد می کنند. علاوه بر این ، انواع مختلف در میزان سنتز پروتئین ، عملکرد سیستم ایمنی بدن و عملکرد اندام تولید کننده مایع مغزی نخاعی متفاوت است. بیماران مبتلا به انواع مختلف آلزایمر نیز تفاوت هایی را در سایر جنبه های این بیماری نشان دادند. برای مثال، محققان سیر سریع‌تری از بیماری را در زیرگروه‌های خاصی پیدا کردند.
این یافته ها برای تحقیقات دارویی اهمیت زیادی دارد. این بدان معناست که یک دارو فقط می تواند در یک نوع بیماری آلزایمر کار کند. به عنوان مثال، دارویی که تولید آمیلوئید را مهار می کند ممکن است در نوع با افزایش تولید آمیلوئید کار کند، اما ممکن است در نوع با کاهش تولید آمیلوئید مضر باشد. همچنین این امکان وجود دارد که بیماران با یک نوع، خطر عوارض جانبی بالاتری داشته باشند، در حالی که این خطر در سایر انواع بسیار کمتر است. گام بعدی برای تیم تحقیقاتی این است که نشان دهد انواع آلزایمر در واقع واکنش متفاوتی به داروها نشان می‌دهند تا بتوانیم در آینده همه را با داروهای مناسب درمان کنیم.
