دانشمندان علوم اعصاب MIT دریافته اند که حساسیت مغز به تجربیات پاداش دهنده -; یک عامل مهم در انگیزه و توجه -؛ می تواند بر اساس شرایط اجتماعی-اقتصادی شکل بگیرد.
در مطالعه ای بر روی نوجوانان 12 تا 14 ساله که وضعیت اجتماعی-اقتصادی آنها (SES) به طور گسترده ای متفاوت بود، محققان دریافتند که کودکانی که دارای پیشینه SES پایین تر هستند نسبت به کودکان دارای پس زمینه های مرفه تر، حساسیت کمتری نسبت به پاداش نشان می دهند.
تیم تحقیقاتی با استفاده از تصویربرداری تشدید مغناطیسی عملکردی (fMRI)، فعالیت مغز را در زمانی که کودکان یک بازی حدسزنی انجام میدادند، اندازهگیری کردند که در آن برای هر حدس صحیح، پول اضافی به دست میآوردند. وقتی شرکتکنندگانی که دارای پسزمینههای SES بالاتر بودند، درست حدس زدند، بخشی از مغز به نام جسم مخطط، که با پاداش مرتبط است، بسیار بیشتر از کودکان دارای پسزمینه SES پایینتر روشن میشود.
نتایج تصویربرداری از مغز همچنین با تفاوتهای رفتاری در نحوه پاسخ شرکتکنندگان از پیشزمینههای پایینتر و بالاتر SES به حدسهای درست همزمان بود. یافتهها نشان میدهد که شرایط SES پایینتر ممکن است مغز را وادار کند تا با کاهش واکنش خود به پاداشها، که اغلب در محیطهای SES پایین کمیابتر هستند، با محیط سازگار شود.
اگر در محیطی با منابع بسیار زیاد، با جوایز زیادی هستید، مغز شما به روش خاصی تنظیم می شود. اگر در محیطی هستید که در آن پاداش ها کمیاب تر است، مغز شما محیطی را که در آن زندگی می کنید سازگار می کند. بهنظر میرسد که این مغزها بهجای پاسخدهی بیش از حد به پاداشها، بهطور متوسط کمتر پاسخدهنده هستند، زیرا احتمالاً محیط آنها در در دسترس بودن پاداشها سازگاری کمتری داشته است.
تحقیقات قبلی نشان داده است که کودکان دارای پیشینه SES پایین تر در تست های توجه و حافظه عملکرد بدتری دارند و احتمال بیشتری دارد که افسردگی و اضطراب را تجربه کنند. با این حال، تاکنون، مطالعات کمی به ارتباط احتمالی بین SES و حساسیت پاداش پرداخته اند.
در مطالعه جدید، محققان بر بخشی از مغز به نام جسم مخطط تمرکز کردند که نقش مهمی در پاسخ به پاداش و تصمیمگیری دارد. مطالعات بر روی افراد و مدل های حیوانی نشان داده است که این منطقه در طول تجربه های پاداش بسیار فعال می شود.
برای بررسی ارتباط بالقوه بین حساسیت به پاداش، جسم مخطط و وضعیت اجتماعی-اقتصادی، محققان بیش از 100 نوجوان را از طیفی از زمینههای SES که با درآمد خانوار و میزان تحصیلات والدینشان اندازهگیری میشد، انتخاب کردند.
هر یک از شرکت کنندگان در حین انجام یک بازی حدس زدن تحت اسکن fMRI قرار گرفتند. به شرکت کنندگان یک سری اعداد بین 1 تا 9 نشان داده شد و قبل از هر آزمایش از آنها خواسته شد حدس بزنند که آیا عدد بعدی بیشتر از 5 خواهد بود یا کمتر. دلار، و به ازای هر حدس نادرست، آنها 50 سنت از دست می دهند.
بدون اطلاع شرکت کنندگان، بازی برای کنترل درست یا نادرست بودن حدس تنظیم شده بود. این به محققان اجازه داد تا اطمینان حاصل کنند که هر شرکتکننده تجربه مشابهی دارد، که شامل دورههایی از پاداشهای فراوان یا پاداشهای کم است.