محققان اخیراً گزارش داده‌اند که کروناویروس در ۶ گونه رایج حیات وحش شامل موش آهو، اپوسوم، راکون، گراز، خرگوش دم پنبه‌ای و خفاش قرمز شناسایی شده است. همچنین، آنتی‌بادی‌هایی که نشان‌دهنده مواجهه قبلی با کروناویروس هستند، در پنج گونه حیوانی یافت شده‌اند.
انتقال ویروس کووید-۱۹ از انسان به حیات وحش
مطالعات نشان میدهد که بیشترین میزان تماس با ویروس کووید-۱۹ در حیوانات، در نزدیکی مسیرهای پیاده‌روی و مکان‌های عمومی پرترافیک مشاهده شده است. این موضوع حاکی از انتقال ویروس از انسان به حیات وحش است. با این حال، محققان تأکید کرده‌اند که هیچ مدرکی مبنی بر انتقال کووید-۱۹ از حیوانات به انسان وجود ندارد. بنابراین افراد نیازی به نگرانی در مورد ابتلاء به این بیماری از موجوداتی که در هنگام پیاده‌روی با آن‌ها برخورد می‌کنند، ندارند.
توضیحات محققان درباره انتقال ویروس
کارلا فینکیلشتاین، محقق و پروفسور علوم زیستی در مؤسسه تحقیقات بیومدیکال فرالین ویرجینیا، بیان کرد: «این ویروس می‌تواند از انسان‌ها به حیات وحش منتقل شود، زمانی که ما با آن‌ها در تماس باشیم. هدف ویروس از گسترش، زنده ماندن است. اگرچه هدف اصلی آن آلوده کردن انسان‌ها است، اما واکسیناسیون از بسیاری از انسان‌ها محافظت می‌کند. بنابراین، ویروس به حیوانات منتقل می‌شود و برای رشد در میزبان‌های جدید سازگار شده و جهش می‌یابد.»
اهمیت مطالعه جدید و نقش فعالیت‌های انسانی
این مطالعه جدید تعداد گونه‌هایی را که ویروس کووید-۱۹ در آن‌ها یافت شده است، افزایش میدهد و نشان میدهد که مناطقی با فعالیت انسانی بالا می‌توانند به عنوان نقاط تماس برای انتقال بین انسان و حیوان عمل کنند.
جمع‌آوری و تحلیل نمونه‌ها
برای این مطالعه، محققان نزدیک به ۸۰۰ سواب بینی و دهان از حیواناتی که در ویرجینیا به دام افتاده بودند و در یک مرکز توانبخشی حیات وحش رها شده بودند یا تحت درمان بودند، جمع‌آوری کردند. این تیم همچنین ۱۲۶ نمونه خون از شش گونه مختلف به دست آورد.
ادامه نظارت بر انتقال کووید در حیوانات
فینکیلشتاین افزود: «بسیاری از گونه‌هایی که در ویرجینیا مثبت شده‌اند در سراسر آمریکای شمالی رایج هستند و به احتمال زیاد در مناطق دیگر نیز در معرض این ویروس قرار گرفته‌اند. نظارت بر انتقال کووید-۱۹ در حیوانات باید ادامه یابد و جهش‌های جدید به‌عنوان یک تهدید بالقوه برای سلامت انسان جدی گرفته شوند.»
نتیجه‌گیری
نتایج این تحقیق نشان میدهد که نظارت دقیق بر حیات وحش و فعالیت‌های انسانی می‌تواند به درک بهتر مسیرهای انتقال ویروس کمک کند و به پیشگیری از شیوع بیشتر این بیماری کمک نماید.
