مطالعات جدید نشان میدهد که زوال عقل در بیماران مبتلا به پارکینسون بهطور کلی پدیدهای نادر است و اگر رخ دهد، معمولاً خیلی دیرتر از آنچه قبلاً تصور میشد اتفاق میافتد.
دکتر دانیل واینتراب، سرپرست تیم تحقیقاتی از دانشگاه پنسیلوانیا، بیان میکند: «این نتایج ارزیابیهای خوشبینانهتری از خطر بلندمدت زوال عقل برای افراد مبتلا به پارکینسون ارائه میدهد. این مسئله نشان میدهد که زمان بیشتری برای مداخله در جهت پیشگیری یا به تأخیر انداختن زوال شناختی وجود دارد.»
وی همچنین تأکید کرد که بیماران مبتلا به پارکینسون اغلب نگران ابتلا به زوال عقل هستند و ترکیب این اختلالات حرکتی و شناختی میتواند موجب نگرانی جدی برای بیماران و خانوادههایشان شود.
مطالعات پیشین نشان داده بود که حدود ۸۰ درصد از بیماران پارکینسون ممکن است طی ۱۵ تا ۲۰ سال پس از تشخیص به زوال عقل مبتلا شوند. با این حال، تیم واینتراب برای کسب اطلاعات دقیقتر، دادههای دو مطالعه بزرگ و آیندهنگر را تحلیل کردند.
مطالعه اول شامل ۴۱۷ بیمار از کشورهای مختلف با میانگین سنی ۶۲ سال بود که بهتازگی تشخیص پارکینسون دریافت کرده بودند و هنوز درمان را شروع نکرده بودند. در این گروه، تنها ۹ درصد از بیماران در طول ۱۰ سال به زوال عقل مبتلا شدند.
مطالعه دوم که در دانشگاه پنسیلوانیا انجام شد، شامل ۳۸۹ بیمار با میانگین سنی ۶۹ سال بود که حدود شش سال قبل از شروع مطالعه به پارکینسون مبتلا شده بودند. در این گروه، ۲۷ درصد از بیماران در طی ۱۰ سال به زوال عقل مبتلا شدند. خطر ابتلا به زوال عقل در این مطالعه برای مدت ۱۵ سال ۵۰ درصد و برای ۲۰ سال ۷۴ درصد برآورد شد.
عوامل افزایشدهنده خطر ابتلا به زوال عقل شامل سن بالا، جنسیت مرد و سطح تحصیلات پایین بود. این یافتهها میتوانند به بیماران و پزشکان کمک کنند تا رویکردهای پیشگیرانه مناسبتری برای مدیریت بیماری پارکینسون و خطرات مرتبط با زوال عقل اتخاذ کنند.
