ارتباط اوزمپیک و مشکلات بینایی: نتایج بررسی جدید

در سال‌های اخیر، استفاده از داروی اوزمپیک برای درمان دیابت نوع 2 و چاقی به‌طور چشمگیری افزایش یافته است. اوزمپیک، که ماده فعال آن سمگلوتاید است، مزایای زیادی در کنترل قند خون و کاهش وزن دارد. با این حال، نگرانی‌هایی در خصوص تاثیرات جانبی این دارو، به‌ویژه در زمینه مشکلات بینایی، مطرح شده است. در یک مطالعه جدید که اخیراً منتشر شده، محققان از ارتباط احتمالی بین استفاده از اوزمپیک و سه بیماری چشمی که می‌توانند منجر به نابینایی شوند، خبر داده‌اند. این تحقیقات که در دانشگاه یوتا و مراکز دیگر انجام شده‌اند، به بررسی مشکلات بینایی در بیمارانی پرداخته است که پس از شروع مصرف اوزمپیک و داروهای مشابه آن، دچار اختلالات چشمی شده‌اند.

مشکلات بینایی ناشی از اوزمپیک

در مطالعه جدیدی که در ماه فوریه 2025 منتشر شد، محققان به مواردی اشاره کرده‌اند که در آن‌ها افراد پس از شروع مصرف اوزمپیک، دچار مشکلات چشمی شده‌اند. این مشکلات به سه بیماری چشمی مختلف مرتبط بوده‌اند که می‌توانند به نابینایی منتهی شوند. یکی از این بیماری‌ها، نوراپاتی ایسکمیک غیرآرترئیتی پیش‌فقدانی (NAION) است که به علت کاهش جریان خون به عصب بینایی رخ می‌دهد. مطالعه‌ای که تابستان گذشته در یک بیمارستان تخصصی چشم منتشر شد، نشان داد که مصرف داروی اوزمپیک می‌تواند خطر ابتلا به NAION را در بیماران افزایش دهد. در دسامبر گذشته، مقامات بهداشتی دانمارک نیز خواستار تحقیقات بیشتری در این زمینه شدند، چرا که نتایج مشابهی در دو مطالعه دیگر یافت شده بود.

ارتباط بین کاهش قند خون و مشکلات چشمی

محققان در این تحقیقات تأکید کرده‌اند که نمی‌توان به‌طور قطعی ارتباط علت و معلولی بین مصرف اوزمپیک و مشکلات چشمی را ثابت کرد. یکی از مهم‌ترین نکات مورد بررسی در این تحقیقات، ارتباط احتمالی کاهش سریع قند خون در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 و مشکلات بینایی ناشی از آن است. برخی از پزشکان بر این باورند که افت ناگهانی قند خون می‌تواند باعث مشکلات چشمی مانند پاپیلیتس (التهاب عصب بینایی) و ماکولاپاتی (آسیب به عروق خونی ماکولا) شود. در برخی موارد، مشکلات بینایی پس از قطع مصرف دارو بهبود یافته است، که ممکن است نشان‌دهنده ارتباط غیرمستقیم بین کاهش قند خون و مشکلات بینایی باشد.

نیاز به تحقیقات بیشتر در این زمینه

در حالی که مطالعات اولیه به وجود ارتباط بین داروی اوزمپیک و مشکلات بینایی اشاره دارند، هنوز برای تایید این ارتباط و درک دقیق مکانیسم‌های آن نیاز به تحقیقات بیشتری وجود دارد. اگر ارتباط مستقیمی بین مصرف این دارو و مشکلات چشمی اثبات شود، پزشکان باید دقت بیشتری در تجویز اوزمپیک به بیماران با سابقه مشکلات چشمی یا دیابت نوع 2 داشته باشند. در صورتی که کاهش قند خون عامل اصلی مشکلات بینایی باشد، درمان تدریجی‌تر اوزمپیک به‌ویژه در بیماران با ریسک بالا می‌تواند به‌عنوان یک راهکار برای جلوگیری از این مشکلات مطرح شود.

نتیجه‌ گیری

در حال حاضر، ارتباط بین داروی اوزمپیک و مشکلات بینایی همچنان در حال بررسی است و پزشکان باید در مورد تجویز این دارو و نظارت بر بیماران خود، دقت بیشتری داشته باشند. با توجه به افزایش استفاده از اوزمپیک در سطح جهانی، درک دقیق‌تر از تأثیرات جانبی آن، به ویژه در زمینه مشکلات بینایی، می‌تواند به بهبود مراقبت‌های پزشکی و جلوگیری از بروز عوارض جدی کمک کند.