در مطالعه‌ای که اخیراً در مجله Pharmacological Research منتشر شده است، محققان اثر هم افزایی دو داروی کنترل قند خون داپاگلیفلوزین و سماگلوتاید را بررسی کردند. آنها با استفاده از یک گروه آزمایشی شامل 1335 بیمار دیابت نوع 2 (T2D) یک رویکرد روش‌شناختی مشاهده‌ای و دنیای واقعی را انجام دادند. یافته‌های آنها نشان داد که درمان خوراکی ترکیبی داپاگلیفلوزین و سماگلوتید به تنهایی با کاهش هموگلوبین گلیکوزیله به میزان 1.2 درصد (در مقایسه با 0.5 درصد برای داپاگلیفلوزین) بهتر از درمان قبلی بود.
درمان ترکیبی تغییرات مثبت قابل توجهی را در شاخص توده بدنی (BMI)، فشار خون، کلسترول تام، لیپوپروتئین با چگالی کم گلوکز پلاسمایی ناشتا (LDL) و نسبت آلبومین به کراتینین ایجاد کرد. مشخص شد که مداخله ترکیبی برای دستیابی به 55% هموگلوبین گلیکوزیله تقریباً نرمال سازی شده، آن را به یک جایگزین مناسب و ارجح برای درمان داپاگلیفلوزین معمولی در بهبودی T2D تبدیل می کند.
T2D چیست و چگونه با آن مبارزه کنیم؟
دیابت نوع 2 (T2D) یک بیماری مزمن و غیر قابل انتقال است که با ناتوانی بدن در تولید یا استفاده از انسولین به طور معمول مشخص می شود و منجر به غلظت غیر طبیعی گلوکز خون می شود. علائم T2D عبارتند از تشنگی و تکرر ادرار، گرسنگی و خستگی مفرط، و در موارد شدید، تاری دید. به طور نگران کننده ای، شیوع دیابت به سرعت در حال رشد است و تحقیقات تخمین می زند که بین سال های 1980 (108 میلیون بیمار) تا 2014 (422 میلیون نفر) بیش از چهار برابر افزایش یافته است.
T2D تحت تأثیر رفتارهای بهداشتی متعدد، به ویژه رژیم غذایی و فعالیت بدنی است. متأسفانه، به دلیل افزایش مصرف رژیم های غذایی ناسالم (به عنوان مثال، رژیم غذایی غربی) و تغییر به سمت سبک زندگی بی تحرک، فدراسیون بین المللی دیابت (IDF) اطلس دیابت (2021) گزارش می دهد که بیش از 10٪ از جمعیت بزرگسال جهان از این بیماری رنج می برند. T2D، تقریبا نیمی از آن از این وضعیت بی خبرند. تحقیقات گسترده در 15 سال گذشته منجر به کشف داروهای جدیدی برای کنترل T2D شده است که مهمترین آنها آگونیست‌های گیرنده پپتید-1 شبه گلوکاگون (GLP-1RA) و مهارکننده‌های سدیم-گلوکز (SGLT2i) است.
داپاگلیفلوزین، یک مهارکننده انتخابی کلاس SGLT2i، و سماگلوتید، یک داروی کلاس GLP-1RA، به طور مستقل نشان داده شده است که به طور موثر T2D را از طریق تجویز خوراکی کنترل می کنند. با این حال، در حالی که اثرات هم افزایی ترکیب داروهای SGLT2i و GLP-1RA در شرایط آزمایشگاهی فرض شده و نشان داده شده است، مزایای واقعی درمان ترکیبی ناشناخته باقی مانده است. بررسی این مزایا ممکن است امکان مداخلات درمانی جدیدی را فراهم کند که عملکرد بهتری داشته باشند یا از دوزهای کمتری نسبت به روش‌های بالینی معمولی استفاده کنند.
مطالعه حاضر اثربخشی داپاگلیفلوزین همراه با سماگلوتید خوراکی در مقابل داپاگلیفلوزین به تنهایی را در گروهی متشکل از 1335 ایتالیایی ارزیابی کرد. یافته‌ها نشان داد که درمان ترکیبی تقریباً همه پیامدهای اندازه‌گیری‌شده را به جز سطوح HDL و تری گلیسیرید در مقایسه با درمان‌های داپاگلیفلوزین بهبود بخشید. مشخص شد که درمان ترکیبی سطح پایه HbA1c را 1.2٪ در مقایسه با داپاگلیفلوزین (0.5٪) کاهش می دهد که منجر به بهبود قابل توجه ارزیابی خطر KDIGO می شود.
