در مطالعه‌ای که اخیراً در مجله چشم‌انداز سلامت محیطی منتشر شد، محققان مطالعات منتشر شده را بررسی کردند که سمیت ژنتیکی مواد شیمیایی بالقوه سرطان‌زا و نقش آن‌ها در القای تومورهای پستانی و فعال کردن سیگنال‌دهی پروژسترون یا استرادیول را بررسی می‌کردند.
هدف محققان شناسایی مواد شیمیایی که می تواند خطر ابتلا به سرطان سینه را برای انسان ایجاد کند. آمارهای اخیر نشان می دهد که سرطان سینه شایع ترین نوع سرطان و عامل اصلی مرگ و میر ناشی از سرطان در میان زنان در سراسر جهان است. در ایالات متحده (ایالات متحده)، خطر ابتلا به سرطان سینه در طول زندگی زنان دو برابر خطر ابتلا به سرطان ریه است.
علاوه بر این، بروز سرطان سینه در بین زنان جوان‌تر در حال افزایش است، به طوری که میزان مرگ و میر ناشی از سرطان پستان در بین زنان بین سنین 20 تا 49 سال دو برابر سایر انواع سرطان است که افراد هر دو جنس را تحت تاثیر قرار می‌دهند.
یک ارزیابی 9 ساله از سال 2010 نیز نشان می دهد که میزان تشخیص سرطان پستان در زنان زیر 40 سال هر سال 1.1 درصد افزایش یافته است.
یک رویکرد بالقوه موثر برای کاهش خطر سرطان سینه، شناسایی مواد شیمیایی سرطان‌زا یا محرک تومور پستانی است که می‌تواند باعث اختلال غدد درون ریز یا سمیت ژنتیکی شود و انجام اقدامات آگاهانه برای کاهش قرار گرفتن در معرض چنین مواد شیمیایی.
استفاده از مدل‌های حیوانی، مانند جوندگانی که ساختارهای بافتی مشابهی دارند، و سمیت ژنتیکی و مسیرهای هومورال درگیر در تومورهای پستانی به عنوان انسان، می‌تواند به شناسایی مواد شیمیایی که می‌توانند به طور بالقوه برای انسان سرطان‌زا باشند، کمک کند.
