به گزارش سالم بمون، با تأکید بر گزارش هلث دی نیوز، تحقیقات نشان داده است که قرار گرفتن در معرض فلزات سمی، مانند زنانی که نزدیک به یائسگی هستند و تخمکهای کمتری در تخمدان خود دارند، به بخشی از باروری زنان آسیب میرساند. این وضعیت که به عنوان کاهش ذخیره تخمدان شناخته میشود، ممکن است باعث مشکلات سلامتی بدتر در دوران یائسگی و پس از آن شود.
سانگ کیون پارک، محقق ارشد از دانشگاه میشیگان، توضیح داد: “قرار گرفتن گسترده در معرض سموم موجود در فلزات سنگین ممکن است تأثیر زیادی بر بروز مشکلات سلامت مرتبط با پیری زودرس تخمدانها در زنان میانسال داشته باشد، مانند گرگرفتگی، ضعیف شدن استخوانها و پوکی استخوان، افزایش احتمال بیماریهای قلبی و زوال شناختی.”
بر اساس نتایج این مطالعه، زنانی که سطوح بالاتری از فلزات سنگین در ادرار خود داشتند – از جمله آرسنیک، کادمیوم، جیوه یا سرب – سطح خونی هورمون تولید مثلی به نام هورمون آنتی مولرین (AMH) کمتر بود. AMH به تعداد تخمکهای موجود در تخمدانها اشاره دارد، که سطوح بالاتر به معنای تخمک بیشتر و سطوح پایین به معنای تخمکهای کمتر است.
پارک افزود: “AMH تقریباً به ما میگوید که چه تعداد تخمک در تخمدانهای یک زن باقی میماند که مانند یک ساعت بیولوژیکی برای تخمدانها عمل میکند و میتواند به خطرات سلامتی در میانسالی و سالهای بعد از آن اشاره کند.”
این تحقیقات نشان میدهد که فلزات سنگین ممکن است با پیری زودرس تخمدانها و کاهش ذخیره تخمدان مرتبط باشند. محققان بیان کردند که فلزات سنگین به عنوان آلایندههای رایج در آب، غذا و هوا وجود دارند و به عنوان مواد شیمیایی مختل کننده غدد درون ریز شناخته میشوند که ممکن است بر تولید مثل انسان تأثیر بگذارند.
در این مطالعه، نمونههای ادرار و آزمایشهای خون از تقریباً ۵۵۰ زن میانسال تجزیه و تحلیل شدند. پارک اظهار کرد: “فلزات، از جمله آرسنیک و کادمیوم، دارای ویژگیهای مختل کننده غدد درون ریز هستند و ممکن است به طور بالقوه برای تخمدانها سمی باشند. ما باید جمعیت جوانتر را نیز مطالعه کنیم تا نقش مواد شیمیایی در کاهش ذخیره تخمدان و ناباروری را کاملاً درک کنیم.”
