تحقیقات نشان میدهد که شبزندهداری میتواند خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ را بهطور قابل توجهی افزایش دهد. با اینکه سبک زندگی ناسالم مانند رژیم غذایی نامناسب و کمبود فعالیت بدنی میتواند عامل این خطر باشد، محققان دریافتند که حتی با در نظر گرفتن این عوامل، خطر دیابت همچنان برای افرادی که شبها تا دیر وقت بیدار میمانند، بالاتر است.
ناهماهنگی ساعت بیولوژیکی و افزایش خطر دیابت
طبق گفته “جرون ون درولد”، محقق ارشد از مرکز پزشکی دانشگاه لیدن در هلند، یکی از دلایل احتمالی این افزایش خطر ممکن است عدم تطابق ریتم شبانهروزی (ساعت بیولوژیکی بدن) با برنامههای اجتماعی و کاری باشد. این ناهماهنگی زمانی ممکن است منجر به اختلالات متابولیک شود که در نهایت به دیابت نوع ۲ منجر میشود.
بررسی دادههای بیش از ۵۰۰۰ نفر
برای این مطالعه، دادههای سلامتی بیش از ۵۰۰۰ نفر که در یک تحقیق در مورد تأثیر چربی بدن بر بیماریها شرکت کرده بودند، مورد بررسی قرار گرفت. اطلاعات جمعآوریشده شامل الگوهای خواب و سبک زندگی هر فرد، مانند زمانهای خواب و بیداری و عادات ناسالم نظیر سیگار کشیدن، رژیم غذایی نامناسب، و کمتحرکی بود.
ارتباط شبزندهداری با شاخصهای چاقی و دیابت
ون درولد تأکید میکند که مطالعات قبلی نشان دادهاند افرادی که ترجیح میدهند دیر به رختخواب بروند و دیرتر بیدار شوند (کرونوتیپ دیرهنگام)، بیشتر در معرض خطر چاقی و دیابت نوع ۲ هستند. این افراد معمولاً دور کمر بزرگتر، شاخص توده بدنی بالاتر، و چربی بیشتری در کبد دارند. به عنوان مثال، افراد شبزندهدار ۱۴ درصد چربی کبد بیشتری نسبت به افرادی با الگوهای خواب منظم دارند.
نتایج مطالعه: افزایش ۴۶ درصدی خطر دیابت در شبزندهداران
در طول شش سال پیگیری این افراد، ۲۲۵ نفر به دیابت نوع ۲ مبتلا شدند. تحلیلهای نهایی نشان داد که افراد شبزندهدار تا ۴۶ درصد بیشتر در معرض خطر ابتلا به این بیماری هستند. در مقابل، افرادی که زود از خواب بیدار میشوند یا الگوهای خواب متوسطی دارند، با چنین خطری مواجه نیستند.
لزوم تغییر در عادات خواب برای بهبود سلامت
ون درولد اضافه کرد که افراد با کرونوتیپ دیرهنگام به دلیل داشتن چربی بیشتر در بدن، بهویژه چربی احشایی و کبدی، بیشتر مستعد ابتلا به دیابت نوع ۲ هستند. وی همچنین خاطرنشان کرد که تحقیقات آینده باید بررسی کند آیا تغییر در زمانبندی عادات سبک زندگی میتواند به بهبود سلامت متابولیک این افراد کمک کند یا خیر.