یک تیم تحقیقاتی به سرپرستی دکتر «باپتیست گرنیر» از دانشگاه پاریس سیته به بررسی ارتباط بین کمشنوایی و زوال عقل پرداخته است. با توجه به اینکه زوال شناختی بار سنگینی بر جامعه میگذارد و درمان قطعی برای آن وجود ندارد، شناسایی عوامل خطر قابل اصلاح از اهمیت ویژهای برخوردار است.
تأثیر کمشنوایی بر مهارتهای شناختی و اجتماعی
طبق گفته محققان، کمشنوایی میتواند به انزوای اجتماعی افراد منجر شود و این افراد برای مدت طولانی از ورودیهای شنوایی محروم بمانند. این شرایط نه تنها توانایی تفکر و مهارتهای شناختی را کاهش میدهد، بلکه باعث تغییرات ساختاری در مغز میشود. بهویژه، کمشنوایی با کاهش حجم نواحی حیاتی مغز مرتبط است، که بهطور مستقیم بر تواناییهای شناختی تأثیر منفی میگذارد.
نقش سمعک در بهبود کیفیت زندگی
با این حال، محققان تأکید میکنند که استفاده از سمعک باید بیشتر به منظور بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به کمشنوایی تجویز شود، نه تنها بهعنوان ابزاری برای کاهش زوال شناختی. در این پژوهش، تیم گرنیر دادههای بیش از ۶۲,۰۰۰ نفر از افراد بالای ۴۵ سال را که بین سالهای ۲۰۱۲ تا ۲۰۲۰ تحت نظر بودند، تجزیه و تحلیل کرد. تمامی شرکتکنندگان در آغاز این مطالعه تحت آزمایشهای شناختی و شنوایی قرار گرفتند.
نتایج بررسیهای شنوایی و شناختی
از میان شرکتکنندگان:
- ۴۹ درصد شنوایی طبیعی داشتند،
- ۳۸ درصد دچار کمشنوایی خفیف بودند،
- ۱۰ درصد دچار کمشنوایی ناتوانکننده بودند که از سمعک استفاده نمیکردند،
- تنها ۳ درصد از سمعک استفاده میکردند.
نتایج نشان داد که ۲۷ درصد از افرادی با کمشنوایی خفیف و ۳۷ درصد از افراد با کمشنوایی ناتوانکننده دچار اختلالات شناختی شدند. اما هیچ تفاوت معناداری در خطر ابتلا به اختلالات شناختی بین افراد کمشنوا که از سمعک استفاده میکردند و کسانی که از سمعک استفاده نمیکردند، یافت نشد.
تأثیر مثبت سمعک در افراد کمشنوا و افسرده
یک تجزیه و تحلیل مرتبط نشان داد که سمعک میتواند خطر ابتلا به اختلالات شناختی را در افرادی که کمشنوایی ناتوانکننده همراه با افسردگی دارند، کاهش دهد. این نتایج نشان میدهد که استفاده از سمعک برای بهبود ارتباطات و کیفیت زندگی میتواند نقش مهمی در حمایت از سلامت شناختی افراد ایفا کند.