در کنگره بینالمللی ساخت بیمارستان و مدیریت منابع و تجهیزات بیمارستانی که در مرکز همایشهای رازی برگزار شد، اعلام شد که بیش از ۴۰ درصد بیمارستانهای کشور بالای ۴۰ سال عمر دارند. ایران با استفاده از آخرین فناوریها و دستاوردهای مهندسی، به دنبال رفع نیازهای توسعهای بیمارستانسازی است.
وضعیت بیمارستانهای ایران: نیاز به نوسازی و توسعه
طبق آمار، ایران دارای بیش از ۱۱۰۰ بیمارستان فعال و ۱۶۰ هزار تخت بیمارستانی است. از این تعداد، حدود ۷۰ درصد تحت پوشش دانشگاههای علوم پزشکی هستند. با این حال، بخش خصوصی سهم کمی از کل تختهای بیمارستانی را به خود اختصاص داده است. دکتر علیرضا زالی، رئیس دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، اشاره کرد که در حال حاضر به ازای هر ۱۰۰۰ نفر جمعیت تنها یک تخت بیمارستانی خصوصی وجود دارد، در حالی که برای ارائه خدمات بهینه باید این تعداد به ۷۵ هزار تخت برسد.
نیاز به افزایش ظرفیت تختهای بیمارستانی خصوصی
دکتر زالی با تأکید بر اهمیت افزایش تعداد تختهای بیمارستانی در بخش خصوصی، بهترین راهکار برای تحقق این هدف را ایجاد مشوقهای اقتصادی و تسهیلات سرمایهگذاری عنوان کرد. او افزود: «برای ارتقای سیستم درمانی کشور، باید ظرفیت بخش خصوصی افزایش یابد و به سطح استانداردهای جهانی نزدیک شود.»
فرسودگی بیمارستانها: چالش اصلی در حوزه بهداشت
یکی از بزرگترین مشکلات سیستم بهداشت و درمان ایران، قدمت بالای بیمارستانها است. بیش از ۴۰ درصد بیمارستانهای کشور، بهویژه در استان تهران، قبل از سال ۱۳۵۰ ساخته شدهاند. همچنین نزدیک به ۳۰ درصد دیگر بین سالهای ۱۳۵۰ تا ۱۳۶۹ بنا شدهاند. این موضوع نشاندهنده نیاز فوری به نوسازی و بازسازی این مراکز درمانی است.
راهکارهای پیشنهادی برای حل چالشهای بیمارستانی
دکتر زالی تأکید کرد که اصلاح ساختاری بیمارستانهای قدیمی بهتنهایی راهحل مناسبی نیست. او عنوان کرد که در تهران، وضعیت توزیع تختهای بیمارستانی نیز بهینه نیست و نیاز به برنامهریزی دقیق برای بهبود شرایط وجود دارد. یکی از راهکارهای پیشنهادی، توسعه بخش خصوصی با کمک تسهیلات مالی و جذب سرمایهگذاریهای جدید است.
نتیجهگیری: آینده بیمارستانسازی در ایران
با توجه به قدمت بالای بیمارستانهای موجود و کمبود تختهای بیمارستانی، ایران نیازمند یک برنامه جامع برای نوسازی و توسعه زیرساختهای بهداشتی خود است. افزایش تختهای بیمارستانی در بخش خصوصی و نوسازی بیمارستانهای فرسوده از جمله راهکارهایی است که میتواند کیفیت خدمات درمانی را بهبود بخشد و به استانداردهای جهانی نزدیکتر کند.