محققان در یک پژوهش جدید ثابت کرده‌اند که ورزش منظم پس از درمان سرطان روده بزرگ می‌تواند به‌طور قابل‌توجهی خطر بازگشت سرطان، تشخیص سرطان جدید و مرگ را کاهش دهد. این تحقیق نشان میدهد که تأثیر ورزش ممکن است حتی از برخی داروهای معمولی مؤثرتر باشد. نتایج این پژوهش می‌تواند منجر به تغییرات در شیوه‌های درمان سرطان و ایجاد یک رویکرد مکمل برای بهبود سلامت بیماران شود.
ورزش و تأثیر آن بر سرطان روده بزرگ
ورزش پس از درمان سرطان می‌تواند به‌طور قابل‌توجهی به روند بهبودی و کاهش احتمال عود بیماری کمک کند. در این پژوهش که توسط محققان دانشگاه کوئینز کانادا انجام شده، نشان داده شد که فعالیت بدنی منظم پس از درمان سرطان روده بزرگ می‌تواند خطر بازگشت سرطان یا مرگ را 28 درصد کاهش دهد. این یافته‌ها به‌ویژه در افرادی که تحت درمان‌های معمول مانند جراحی و شیمی‌درمانی قرار گرفته‌اند، اهمیت دارند. علاوه‌بر این، تأثیرات مثبت ورزش می‌تواند از بسیاری از عوارض جانبی درمان‌ها نیز بکاهد.
طبق گزارشات، این پژوهش نشان میدهد که ورزش منظم ممکن است حتی از برخی داروهای رایج و شیمی‌درمانی مؤثرتر باشد. از آنجایی‌که ورزش به‌طور طبیعی سیستم ایمنی بدن را تقویت می‌کند و بهبود وضعیت جسمی و روانی بیمار را تسهیل می‌کند، می‌تواند به عنوان یک گزینه درمانی مکمل در کنار داروها و شیمی‌درمانی مطرح شود.
جزئیات پژوهش و روش های مورد استفاده
این مطالعه شامل 900 بیمار مبتلا به سرطان روده بزرگ از 6 کشور مختلف بود. میانگین سنی بیماران 61 سال بود و 90 درصد از آنها به نوع مرحله 3 سرطان روده بزرگ مبتلا بودند. سرطان روده بزرگ مرحله 3 معمولاً در 35 درصد از بیماران، پس از درمان دوباره عود می‌کند. در این پژوهش، محققان بیماران را به‌مدت 8 سال تحت نظارت قرار دادند تا اثرات ورزش منظم بر وضعیت بیماران پس از جراحی و شیمی‌درمانی بررسی شود.
پس از جراحی و شیمی‌درمانی، نیمی از بیماران در برنامه ورزشی شرکت کردند. این برنامه هدف داشت تا میزان فعالیت بدنی بیماران را به‌طور تدریجی تا رسیدن به 10 ساعت معادل MET در هفته افزایش دهد. شاخص MET به‌طور معمول برای اندازه‌گیری شدت فعالیت بدنی استفاده می‌شود. برای مثال، یک ساعت پیاده‌روی سریع حدود 4 MET است. طی شش ماه اول، شرکت‌کنندگان به‌طور تدریجی به این هدف رسیدند و در سال اول، هر دو هفته یک‌بار با مربی خود ملاقات کرده و برنامه‌های ورزشی شخصی تنظیم می‌شد.
پس از سال اول، شرکت‌کنندگان به مدت دو سال دیگر، ماهی یک‌بار با مربی خود ملاقات می‌کردند و برنامه‌های ورزشی متناسب با شرایط هر فرد تغییر می‌کرد. این رویکرد شخصی‌سازی‌شده کمک کرد تا افراد به‌طور مداوم و به‌طور مؤثرتر ورزش کنند و در نتیجه احتمال عود سرطان کاهش یابد.
نتایج پژوهش و تأثیرات آن
در پایان 8 سال از آغاز پژوهش، نتایج نشان داد که 90 درصد از شرکت‌کنندگان در گروه ورزشی هیچ بازگشت سرطانی نداشتند یا سرطان جدیدی در آنها تشخیص داده نشد. در گروه کنترل، این رقم 83 درصد بود. در حقیقت، 41 نفر از 445 نفر در گروه ورزشی طی 8 سال پس از درمان جان خود را از دست دادند، در حالی‌که در گروه کنترل این رقم 66 نفر بود. این تفاوت‌ها نشان‌دهنده اثر مثبت فعالیت بدنی در بهبود وضعیت بیماران و کاهش خطر مرگ است.
علاوه‌بر این، محققان دریافتند که افرادی که بیشتر ورزش می‌کردند، در معرض خطر کمتری برای ابتلا به سایر سرطان‌ها مانند سرطان پستان و سایر سرطان‌های روده بزرگ بودند. این یافته‌ها نشان می‌دهند که فعالیت بدنی نه تنها از بازگشت سرطان جلوگیری می‌کند، بلکه ممکن است در پیشگیری از ابتلا به سرطان‌های دیگر نیز مؤثر باشد.
نتیجه گیری
این پژوهش می‌تواند به‌عنوان یک نقطه‌عطف در درمان سرطان روده بزرگ پس از درمان شناخته شود. نتایج آن نشان میدهد که ورزش به‌عنوان یک روش ساده، کم‌هزینه و مؤثر می‌تواند در کاهش خطر بازگشت سرطان و مرگ ناشی از آن بسیار مؤثر باشد. این یافته‌ها می‌تواند به بیماران کمک کند تا بعد از درمان، کیفیت زندگی بهتری داشته باشند و خطر ابتلا به سرطان‌های دیگر نیز در آنها کاهش یابد.
نتایج این پژوهش به وضوح نشان میدهد که ورزش می‌تواند به‌عنوان یک گزینه مکمل در کنار داروها و درمان‌های پزشکی، راهکاری مؤثر برای جلوگیری از عوارض جانبی و بهبود سلامت بیماران باشد. پژوهشگران بر این باورند که این روش درمانی جدید می‌تواند به تغییرات اساسی در شیوه‌های درمان سرطان منجر شود. یافته‌های این پژوهش در مجله معتبر New England Journal of Medicine منتشر شده‌اند.
