قرص ملوکسیکام یک داروی ضد التهاب غیراستروئیدی (NSAID) است که برای کاهش درد و التهاب در بیماری های مختلف مانند التهاب مفاصل، آرتریت روماتوئید، آنکیلوزینگ سپینال و دردهای عضلانی استفاده می شود. این دارو با کاهش تولید پروستاگلاندین ها، عاملی که در تولید درد و التهاب نقش دارد، اثر خود را اعمال می کند. مصرف این دارو باید تحت نظر پزشک باشد و با رعایت دستورالعمل های دارویی مناسب صورت گیرد.
موارد مصرف قرص ملوکسیکام
قرص ملوکسیکام برای درمان دردهای مربوط به بیماری های زیر استفاده می شود:
- التهاب مفاصل (آرتریت)، از جمله آرتریت روماتوئید و آرتریت جوانان
- آنکیلوزینگ سپینال
- درد عضلانی و اسپاسم عضلانی
- درد پس از عمل جراحی
- درد پس از ضربه و صدمات
- درد دوران قاعدگی
- درد دندان
- درد ناشی از التهاب پستان
- درد ناشی از کمردرد و ستون فقرات
- درمان دردهای مختلف با شدت متوسط تا شدید
قبل از مصرف قرص ملوکسیکام، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید و دستورالعمل های دارویی را رعایت کنید. همچنین، باید توجه داشت که مصرف این دارو باعث افزایش خطر بروز عوارض جانبی مانند زخم معده، خونریزی دستگاه گوارشی و کاهش عملکرد کلیه می شود.
نحوه مصرف قرص ملوکسیکام چگونه است ؟
قرص ملوکسیکام باید با یک لیوان آب به همراه یا بعد از غذا مصرف شود. نباید قرص را خوردن، خرد کردن یا شکستن کرد. همچنین، باید دارو را به موقع و به دقت مصرف کرده و در صورتی که دوزی را از دست داده‌اید، آن را جبران نکنید و به پزشک خود مراجعه کنید. همچنین، در صورتی که علائمی از عوارض جانبی دارو مانند درد شکم، تاری دید، خواب آلودگی و یا افت فشار خون تجربه کردید، باید به پزشک خود اطلاع دهید.
موارد احتیاط در مصرف داروی ملوکسیکام
- افراد با سابقه بیماری های قلبی و عروقی
- افراد با سابقه زخم معده و یا خونریزی دستگاه گوارشی
- افراد با سابقه بیماری های کلیوی و یا کبدی
- افراد با حساسیت به داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی (NSAIDs)
- افراد با سابقه آسم و یا حساسیت به آسپرین
- افراد با سابقه عفونت های دستگاه تنفسی و یا عفونت های دیگر
- افراد باردار و یا شیرده
- افراد با سن بالای 65 سال
- افرادی که داروهای دیگر را مصرف می کنند
- افراد با سابقه اختلالات خونریزی و یا لخته شدن خون.
عوارض جانبی قرص ملوکسیکام
عوارض جانبی قرص ملوکسیکام شامل افزایش خطر بروز زخم معده و خونریزی دستگاه گوارشی، افزایش خطر بروز عفونت های دستگاه تنفسی، حساسیت و راش پوستی، سردرد، تهوع، استفراغ و اختلالات گوارشی مانند درد شکم، اسهال و یبوست می باشد. همچنین مصرف طولانی مدت این دارو ممکن است باعث کاهش عملکرد کلیه شود. در صورت بروز هرگونه علائم ناخوشایند، به پزشک خود مراجعه کنید.
علاوه بر این، مصرف بیش از حد این دارو می‌تواند باعث افزایش فشار خون، کاهش تعداد سلول‌های خونی، اختلالات در عملکرد کبد و کلیه، افزایش خطر بروز عفونت‌های ادراری و سرطان مثانه شود. همچنین، مصرف این دارو در دوران بارداری و شیردهی توصیه نمی‌شود و باید با پزشک مشورت شود. در صورتی که دچار علائم ناشی از مصرف این دارو شدید، به سرعت به پزشک خود مراجعه کنید.
تداخلات دارویی قرص ملوکسیکام با داروهای دیگر
مصرف همزمان ملوکسیکام با داروهایی مانند آسپرین، وارفارین، لیتیوم، متوترکسات، دیگوکسین، فوروسماید و داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی دیگر ممکن است باعث افزایش خطر ایجاد عوارض جانبی شود. بنابراین، قبل از شروع مصرف این دارو باید به پزشک خود درباره تمامی داروهایی که در حال مصرف هستید، اعم از داروهای تجویز شده توسط پزشک و داروهای خریداری شده بدون نسخه، اطلاع دهید. همچنین، مصرف همزمان ملوکسیکام با الکل نیز ممکن است باعث افزایش خطر ایجاد عوارض جانبی شود.
دوز دارو ملوکسیکام
دوز ملوکسیکام بستگی به شرایط بیماری و وضعیت سلامتی فرد دارد. به طور کلی، دوز دارو ملوکسیکام معمول برای بزرگسالان ۷٫۵ تا ۱۵ میلی‌گرم در روز است. اما در برخی موارد ممکن است پزشک دوز بیشتری تجویز کند. همچنین، دوز برای کودکان و نوجوانان با توجه به وزن و سن آن‌ها تعیین می‌شود. قبل از شروع مصرف همواره باید با پزشک خود درباره دوز مناسب صحبت کنید. همچنین، نباید دوز را بیشتر یا کمتر از دستور پزشک تغییر داد.
هشدارهای لازم در مورد قرص ملوکسیکام
- مصرف ملوکسیکام در بیماران با حساسیت شدید به داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) ممنوع است.
- مصرف ملوکسیکام در بیماران با بیماری‌های قلبی، کبدی، گوارشی، ریه‌ای و کلیوی باید با احتیاط انجام شود.
- مصرف ملوکسیکام در دوران بارداری و شیردهی تنها با پزشک معالج مشورت شود.
- مصرف ملوکسیکام همراه با الکل و داروهای دیگر باعث افزایش خطر عوارض جانبی می‌شود.
- مصرف ملوکسیکام در بیماران بالای 65 سال باعث افزایش خطر عوارض جانبی شده و باید با احتیاط مصرف شود.
- مصرف ملوکسیکام در طولانی مدت و با دوزهای بالا می‌تواند باعث آسیب به کلیه‌ها، معده و روده شود.
