تحقیقات جدید توسط دانشگاه پزشکی و علوم بهداشتی RCSI که در این مجله منتشر شده است، نشان میدهد که سنی که افراد برای بیماری فون ویلبراند (VWD) که یک اختلال شایع خونریزی است، آزمایش میشوند، به طور قابل توجهی بر تشخیص آنها تأثیر میگذارد. این می تواند در پرداختن به چالش های فعلی در تشخیص نادرست و درمان بیماران مهم باشد ، به طور بالقوه خطر ابتلا به عوارض خونریزی در حین عمل و زایمان را کاهش می دهد.
VWD شایع ترین اختلال خونریزی ارثی است که از لخته شدن خون به درستی جلوگیری می کند. این بیماری تقریباً 1 ٪ از افراد در سراسر جهان را تحت تأثیر قرار می دهد و در اثر کاهش سطح پروتئین ایجاد می شود که به لخته شدن به نام فاکتور فون ویلبراند کمک می کند. این امر باعث می شود بیماران راحت تر خونریزی کنند و باعث ایجاد مشکلی مانند دوره های سنگین ، خونریزی مکرر و خونریزی بعد از عمل یا زایمان می شوند و بر کیفیت زندگی آنها تأثیر می گذارد.
پس از تشخیص، بیماران مبتلا به VWD به یکی از چندین زیرگروه اختصاص داده می شوند که درمان بالینی آنها را راهنمایی می کند. تشخیص صحیح برای درمان موثر، به ویژه برای افرادی که سطح فاکتور فون ویلبراند مرزی دارند، بسیار مهم است. این تحقیق به رهبری دکتر فردوس آتیق و پروفسور جیمز اودونل در دانشکده داروسازی RCSI و علوم زیست مولکولی ، داده های دو مطالعه ملی از ایرلند و هلند را مورد تجزیه و تحلیل قرار داده و برجسته می کند که چگونه زمان آزمایش تشخیصی می تواند به میزان قابل توجهی در زیرگروه اختصاص داده شده VWD تأثیر بگذارد.
نکته مهم این است که تجزیه و تحلیل بیش از 500 بیمار نشان داد که افراد دارای سطح فاکتور فون ویلبراند مرزی ، یعنی سطح نسبتاً کم فاکتور ، بر خلاف فرضیات قبلی ، یک گروه بالینی جداگانه تشکیل نمی دهند. تست های تشخیصی یک لحظه واحد را روی یک گرادیان وابسته به سن ثبت می کنند. این امر از این ایده حمایت می کند که افرادی که در سنین بالاتر مورد آزمایش قرار می گیرند، احتمال بیشتری دارد که به اشتباه زیرگروه خفیف تری از اختلال تشخیص داده شوند.
این تحقیق همچنین نشان داد که با افزایش سن افراد مبتلا به VWD، به نوع خاصی از درمان پاسخ بهتری می دهند. این نشان میدهد که بیماران مسنتر ممکن است به داروی کمتری نیاز داشته باشند و احتمال تجربه عوارض جانبی را کاهش دهد. این یافته می تواند فرصت های جدیدی را برای درمان بیماران مسن تر مبتلا به VWD ایجاد کند.
این تحقیق توسط RCSI با همکاری مرکز ملی انعقاد در بیمارستان سنت جیمز، دوبلین و مرکز پزشکی دانشگاه اراسموس، روتردام انجام شد. این مطالعه توسط بنیاد علمی ایرلند، سازمان هلند برای تحقیق و توسعه بهداشت، هموفیلی Stichting، CSL Behring و Takeda تایید شده است.
